Om wat meer verhalen uit de sloppenwijk te vertellen, openen we, bij deze, onze pagina Interviews, waar we mensen uit de sloppenwijk interviewen over hun leven, wat zij denken, zeggen en doen. We hopen dat jullie ervan zullen genieten!
(dit interview is oorspronkelijk geschreven door Luciana Ribeiro, en door mij vertaalt en aangepast, maar de vragen en antwoorden heb ik in de originele staat behouden. Het oorspronkelijke interview kunt u hier terug vinden: http://lucianaalvares.blogspot.com/p/interviews.html)
Carlos Eduardo Costa dos Anjos, bijnaam Kadu, Ka van Carlos en Du van Eduardo, een normale bijnaam voor Carlos Eduardo’s in Brazilie... 20 jaar oud
Alleenstaand (als optie)... Komt hier uit Minas Gerais.
Ik ken Kadu al 11 jaar, toen hij nog maar een jongen was. Rond 1999 kwam zijn familie bij ons in de straat wonen, en begonnen de kinderen bij ons op de groepen te komen. Zijn oudere broer en zus, 3 en 5 jaar ouder als hij kwamen als eerst, bij de jongens en meiden groepen die we hier indertijd hadden. Kort erna kwamen ze allebei tot bekering, en begonnen ze naar de kerk te gaan. Weer iets later kwamen ze bij de Kings Kids groep terecht die we indertijd ook op Luzeiro hadden. Al gauw volgden Kadu en zijn jongere zusje ook naar de Kings Kids. Ook zij leerden de Heer kennen en bleven jaren trouw op de groep komen, totdat ze eenmaal zo oud (en ver in hun leven)waren dat ze het niet meer nodig hadden. Kadu’s oudere zus studeert biologie aan de universiteit. Zijn broer is getrouwd, en is zendeling via Jeugd met een Opdracht en werkt in een stad die Pitangui heet, op het platteland van onze deelstaat. Ook hun moeder is tot bekering gekomen. Ze heeft een snackbar. Kadu’s vader, die taxichaffeur is, heeft De grote stap nog niet gemaakt, maar is een zeer goede vader voor de kinderen. Kadu is een succes, een voorbeeld.
Jong, geboren en opgebracht in achterstandswijken, hij is er trots op en houd zijn afkomst niet geheim. Hij heeft niet ÉÉN baan, hij heeft er meerdere!
Hij heeft een hekel aan het idee zich vastgehouden te voelen em houd ervan vrij te zijn om te doen waar hij werkelijk van houd.
Hij zit tot z’n laatste “dreadlock” in het sociale werk.
Onder zijn verschillende banen geeft Kadu bijvoorbeeld muziek les aan tieners in verschillende achterstandswijken in Belo Horizonte en ook voor jongens in een “tienergevangenis”... En wil je nog meer???
Hij is ook dichter, muziekschrijver en zanger. Hij begon z’n carriere in 2004 en nu plukt hij de vruchten van jaren hard werk. Een van die vruchten is zijn eerste CD.
Hij is altijd vrolijk, en is ingegaan op een uitnodiging voor een interview... Het resultaat daarvan kunt u hier, op het blog, lezen.
LR - Ik weet dat je erg veel tegelijk doet, maar wat is de focus van je werk?
KDU - Hum... De focus is eigenlijk een soort zendings werk, om het woord naar de mensen te brengen... Of het nou op het podium is, op straat, in de lessen, in de sloppenwijk, in de stad... Mijn focus is mensen te bereiken met mijn muziek.LR – En wat is je boodschap?
KDU – Van de situatie... Om door de kunst het leven te brengen moet je jezelf presenteren, dus kan ik een boodschap van liefde brengen, van vrede, maar ook van woede en revolutie... Het hangt af van de situatie.
LR – En je werkt in arme wijken?
KDU – Ja.
LR – Em zie je jezelf als een invloed op de maatschappij? Wat vind je daarvan?
KDU - Natuurlijk! Ik geef les aan tientallen jongeren en mijn stem is te horen in de media (radio en tv). Het is erg goeg, want je moet snel groeien, volwassen, verantwoordelijk zijn, en dat vertrouwen bouw je met de tijd. Het is een grote verantwoordelijkheid voor iemand die zo jong is als ik ben.
LR – Haha, grappig! Maar... Wat inspireert je zo jong al om zulke grote onderwerpen op je te nemen, terwijl de meesten van jou leeftijd alleen met zichzelf en onnozele dingen bezig houden?
KDU – Ik zie hoe snel alles gebeurt en het leven voorbij vliegt... Er is geen goede tijd of leeftijd om achter je dromen aan te gaan... Dat motiveert me... Maar wat me inspireert is goede muziek! (Zo hard mogelijk)
LR – Heb je een droom die je wilt delen?
KDU – Mijn droom was mijn eerste CD... Toen ik die af had dacht ik: “is dat alles?” Nu is het mijn doel de wereld over te nemen! Hahaha!
LR – Net zoiets als “Pink and the Brain”
KDU – Nou, eigenlijk is mijn droom een rustig leven met mijn familie! “Ik wil een plattelandshuis...” Zingt de beroemde zanger Elis Regina
LR – Dus je bent een familiemens??
KDU – Ja ik ben een echt familie mens, soms begrijpen ze mijn gekkigheden niet, maar ze hebben er wel respect voor.
KDU – Overdag, als ik niet thuis bem, ben ik aan het werk, maar ‘s avonds... Ben ik ook aan het werk! Haha
LR – Je werkt erg veel! Hoe kun je dat allemaal tegelijk doen... Muziek, concerten, werk, sloppenwijken, lessen...?
KDU – Al lijkt het niet zo, ik bem erg georganizeert (In mijn werkleven dan). Ik schrijf alles op en ik maak mijn eigen weekschema’s. Maar mijn geheim is niet lui zijn... Al moet ik toegeven dat ik in al het andere lang niet zo georganizeerd bem...
LR – Em de muziek, wanneer is dat begonnen?
KDU – Ik ben altijd al een liefhebber van goede muziek geweest: Elis Regina, Caetano Veloso, Bob Marley, Cazuza, Daar heb ik, sinds ik een klein kind was, dankzij m’n ouders altijd al van gehouden. De rap muziek begon toen ik een jaar of 13 was... Ik keek toen de film over Eminem’s leven, em toen vroeg ik God me te helpen om te leren zingen. 3 maanden daarna stond ik op een podium te zingen voor 4 duizend jongeren.
KDU – Ik zie het als een zegen van Boven! Maar tegelijkertijd ook dankzij veel en hard werk. Mijn moeder zei altijd dat: “God zegent hen die vroeg opstaan!” (“Deus ajuda quem cedo madruga!” dit is een zeer bekent spreekwoord in Brazilie.)
LR – Zie je jezelf als een voorbeeld?
KDU – Zeker, dankzij mijn dreadlocks! Hahaha!
LR – Hoe bedoel je dat?
KDU – Ok even serieus! Nee, niet echt als een voorbeeld, meer als iemand die anders is. Heel aanders.
LR - Maar het is toch niet alleen je uiterlijk? Wat is er zo anders in je?
KDU – Ik ben normaal! Ik doe dat waar ik van hou, en werk voor een beter leven voor mij en mijn naaste... Zo gek ben ik toch niet?
KDU – Jezus is de grote held, voorbeeld, inspiratie.
Muzikaal gezien... Ik zou zeggen: Cazuza, Bob Marley, Elis Regina, Sabotage... Ook de invloed van mijn vrienden (beste, super vrienden) .Zij inspireren me... Ik heb zo’n zes van zulke vrienden!
LR – En verder? Wat wil je nog meer in leven?
KDU – Ik droomde altijd over trouwen, iemand te vinden en voor altijd gelukkig te leven... Maar na wat tegenvallers heb ik ontdekt dat er veel meer manieren van gelukkig leven zjn. Maar ik droom nog wel over een huwelijk!
LR – Wat heb jê nog meer aan te bieden aan de maatschappij? Aan jou generatie en de volgende generaties?
KDU – Aan de generaties die al verleden tijd zijn bied ik mijn leerzucht aan... Mijn generatie vraag ik intens te leven... En ik hoop de volgende generaties hoop aan te bieden... Zo geloof ik dat de maatschappij erg kan verbeteren
KDU – Ik heb geleden onder het vooroordeel in de sloppenwijk omdat ik wit ben, in de stad omdat ik uit de sloppenwijk kom... Het is de fout in het kapitalisme em het gemis dat we hier in het onderwijs hebben. We moeten ons openen voor de werkelijkheid, allemaal. Ik denk dat, zolang de kansen niet eerlijk zijn, het vooroordeel ook niet zal eindigen...
LR – Om mee af te sluiten, jou einde voor de zin!
Als je burgemeester zou zijn... Zou ik naast de Almachtige staan!!
Ik zal mijn succes behalen als... Ik vleugels heb! (Wel echte vleugels, een bekende van me is verongelukt met nepvleugels...)
Leven in de achterstandswijken... is moeilijk!!
De fijnste plek op aarde... Mijn oma’s huis (om een paar dagen te zijn).
Wat zou je nooit ruilen... Mijn vrijheid, nooit!
Favoriete muziek... Eh, ik heb alleen moment muziek, mag het het liedje van nu zijn? Sonhos (Dromen) van Caetano Veloso... Die heb ik vandaag denk ik al wel 40x beluistert!
Favoriete eten... Uuuh, ik ben een alles-eter, maare mijn moeders eten is heerlijk!
Onvergetelijk moment... Mijn eerste contact met mijn publiek... Elk nieuw liedje... Dat is werkelijk magisch! En de zonsondergang op het strand...
Gewoontes van Kadu... Meer doen dan denken, mensen na-apen, druk zijn...
http://dosanjospoesia.blogspot.com/ Gedichten van Kadu
http://www.myspace.com/kdudosanjos Kadu’s muziek die kunt u natuurlijk wel luisteren ook al is het ook in het portugees.
_________________________________________________________________________________
Interview Invanete
Om wat meer verhalen uit de sloppenwijk te vertellen, openen we, bij deze, onze pagina Interviews, waar we mensen uit de sloppenwijk interviewen over hun leven, wat zij denken, zeggen en doen. We hopen dat jullie ervan zullen genieten!
Het eerste interview is door Kelly geleid:
Ivanete Moura de Jesus is 44 jaar oud.
I - Ik kwam hier toen ik 7 of 8 was. Dus ongeveer 36 jaar.
K - Is de wijk erg verandert door de jaren heen?
I- Het is heel erg verandert!
K- Wat is er verbeterd?
I - Vroeger hadden we geen water, geen electriciteit, geen geasfalteerde wegen, geen bussen, en nu hebben we dat allemaal. De dichtsbijzijnde bus was vroeger meer dan 2 kilometer lopen.
K - En wat is er slechter geworden?
K - Dus u houd ervan hier te wonen?
I - Jazeker!
K - Waarom?
I - Alles is lekker dichtbij, er is een supermarkt, een bakker, met de bus ben ik zo in het centrum van de stad. En ik heb hier veel vrienden.
K- Dus het is hier een goed leven?
I - Ja, het is een goed, rustig leven...
K - Wat vind u van het vooroordeel dat veel mensen hebben over de sloppenwijk?
I -Nou, eigenlijk ken ik veel mensen die hier niet zouden hoeven wonen, maar die ervoor kiezen hier te blijven. Er wonen hier niet alleen kansarme mensen, er woont hier een dokter, verpleegsters, mensen die studeren, leraren, en allemaal kiezen ze ervoor hier te blijven wonen...
K - Waarom zou u zeggen dat mensen die in een betere wijk zouden kunnen wonen, toch hier blijven?
I - Soms denk ik dat het komt omdat het hier zo slecht niet isÀs vezes, want als ze ergens anders zouden kunnen wonen en ze blijven hier, dan denk ik dat het niet zo erg is, toch?
K - Dus denkt u dat er geen vooroordeel meer is?
I - Nou, dat zou ik ook weer niet zeggen, maar niet iedereen denkt er zo over!
K - Wat zijn uw dromen?
I - Mijn droom... (denkt even na) Om mijn kleinkinderen op te voeden, want mijn eigen kinderen zijn al groot, er is er maar een jonger. Ik wil mijn kleinkinderen op zien groeien, bij me, hier in de sloppenwijk, net als mijn kinderen hier opgegroeit zijn. En als ze een beter leven op willen bouwen kunnen ze dat hier in de sloppenwijk ook doen. Ik hou van deze wijk, echt! Ik voel me hier thuis.
K - Heeft de sloppenwijken alle faciliteiten die je in de stad ook kan vinden?
K - Denkt u dat de overheid zich genoeg bekommert om de wijk?
I - Nu zijn ze bezorgt over de huizen en de gezondheid. Ik voel dat ze voor onze noden zorgen. Ik zie ook meer kansen voor de jongeren om een baan te vinden. Vroeger was dat niet zo, maar nu hebben de jongeren kansen. Er is werk als je wilt werken.
K - Denkt u dat het leven verbetert is met al die kansen?
I - Ja, bij ons in het steegje is er maar een vrouw die geen wasmachine heeft. De wijk is aan het verbeteren. De meeste mensen hebben nu spullen in huis. Maar dat is alleen voor degene die werken, die er hard tegen aan gaan om hun leven te verbeteren.
K - Als de mensen aan sloppenwijken denken, dan denken ze gelijk aan drugs en geweld. Wat vind u daarvan?
I - Ik denk dat dat overal gebeurd. Niet alleen hier in de sloppenwijk. Mensen denken te slecht over de sloppenwijken. Als een rijke jongen drugs heeft zegt niemand er wat over, maar als het een jongen uit de sloppenwijk is dan veroordeelt men de hele wijk, en zeggen ze dat het allemaal criminelen zijn! Als er geweld in de rijke buurten is is het de schuld van de sloppenwijk, en in de arme wijken ook... Men veroordeelt de sloppenwijken te gemakkelijk. Wat er in de sloppenwijk gebeurt zie je overal. Er zijn, jammer genoeg, overal drugs. Maar in de sloppenwijk zijn ook veel eerlijke, hard werkende mensen. Ik voel me veilig in de sloppenwijk, zo lang je niemand iets schuldig ben, heb je geen problemen en doet niemand je iets.
K - Als u iets zou kunnen zeggen tegen iemand die nog nooit in een sloppenwijk is geweest, en het alleen maar via de televisie ziet, wat zou u zeggen?
I - Kom maar hoor. Als je niemand iets schuldig bent, kun je gewoon naar binnen komen.
K- Is er nog iets dat u zou willen zeggen? Laatste comentaar?
I - Ja! Ik hou van mijn sloppenwijk! Echt waar! Vanuit het diepste van mijn hart!
Ivanete is getrouwt en heeft 4 kinderen en 2 kleinkinderen. En ze kan ontzettend goed koken! Als je ooit eens op Luzeiro komt, zul je het zelf ontdekken!
Eerlijk en hardwerkend, is Ivanete een voorbeeld voor ons. Ze heeft ons altijd iets te leren over de wijk of het leven.
Door Kelly van den Brink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten