De onbekende superhelden!

Heeft u wel eens van die verhalen over de helden gehoord? Batman, Superman, Superwoman, Spiderman, en zo vele andere. De meeste leven een soort dubbel leven, overdag hebben ze een baan, werken ze, en zijn ze bijna onherkenbaar tussen de mensen. Maar ’s avonds gaan ze naar buiten, en vechten ze tegen de slechterikken.

Bij ons in de straat woont ook zo iemand. Als we ’s ochtends de straat op lopen is hij al druk bezig. Alleen. Als bouwvakker is hij het armoedige huisje net voor onze voordeur aan het bouwen. Vanaf de grond is hij het op aan het bouwen, in z’n eentje. Vaak is hij nog bezig als Kelly en ik na ons werk thuis komen. En horen we hem nog timmeren, als we aan het avondeten zitten. En dan, ineens, word het stil. Maar niet voor lang. Rond half negen beginnen we weer wat te horen, maar dit keer is het niet het geluid van een metselaar of een timmerman. Nee, om 8 uur opent hij de deuren van het gebouwtje dat hij dagelijks zorgvuldig aan het bouwen is. En dan laat hij z’n ware superheld identiteit zien. Dan staat hij daar, in z’n nette pak, en is hij Dominee Arnulfo, één van de tientallen anonieme helden die dagelijks bouwen aan het koninkrijk van God in hun kleine kerkjes.

Ja, want zo zijn er nog tientallen anderen. Dominee João Félix, werkt overdag als sergeant bij de militaire politie, maar ’s avonds, en in het weekend, is zijn luide, militaire stem duidelijk te horen als hij loeihard zingt ter eer van onze Heer.

Dominee Jivago, de dominee van de grootste kerk in de wijk, is door de weeks brandweerman. Dominee Moisés, een van de meest gerespecteerde dominees, als hij spreekt luistert iedereen, werkt als bewaker bij een winkel. Dominee Ronaldo, is timmerman, en komt zo af en toe ook bij ons iets maken, als het nodig is in de houtstructuur van Luzeiro.

En eens per maand, hebben wij het voorrecht deze superhelden van het christelijke geloof te dienen. Eens per maand komen we bij elkaar, en praten en bidden we voor de wijk, voor hun kerkjes. Soms huilen we samen, soms lachen we samen, soms dromen we samen... Nee, het is nooit mogelijk deze samenkomsten helemaal in te plannen, want als deze mannen met hun verhalen beginnen, dan hebben wij als zendelingen heel veel te leren, en kunnen we deze mannen alleen maar bemoedigen in het werk dat ze voor de wijk en hun kerk verichten.
Zaterdag hebben we weer zo’n vergadering. Ik zie er al naar uit!