En dan uiteindelijk deel 3 van het "Ere zij God", als u de eerste twee posts nog niet gelezen hebt, lees die dan ook: Hier
“In de mensen een welbehagen”
Dat is weer eens van die echte bijbeltaal... De soort verzen waar we, met de moderne Nederlandse taal (ABN, zoals Kelly’s ex-nederlands leraar altijd zei...), weinig mee kunnen, omdat we gewoonweg niet begrijpen wat er nou staat. In de NBG (1951) staat: “Bij mensen des welbehagens”. De Nieuwe Bijbel Vertaling zegt: “voor alle mensen die hij liefheeft.”
Geen van deze vertaling geeft echter precies door wat het griekse woord “eudokia” betekent. Het betekent iets als “genoegen, plezier, voldoening, satisfactie, bestemming (hebben, voor iemand hebben), tederheid”. De engelse KJV versie vertaald het dan ook als “good pleasure (will)”
Het woord “eudokia”, en variaties ervan, komt 9 maal voor in de Bijbel, enkele voorbeelden zijn:
“Want het is God die zowel het willen als het handelen bij u teweegbrengt, omdat het Hem behaagt (eudokia)”. Filipenzen 2:13
“En Hij heeft ons naar zijn wil en verlangen (eudokia) voorbestemd om in Jezus Christus zijn kinderen te worden.” Efeziers 1:5
“Op dat moment begon hij vervuld van de Heilige Geest te juichen en zei: Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen hebt verborgen, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo hebt U gewilt (eudokia)” Lucas 10: 21
Een van de meest gestelde vragen, gedurende onze presentaties in Nederland, is altijd: “Maar denken jullie niet dat het onmogelijk is? Iets te veranderen in een zo grote wijk? Iets te doen aan de problemen van de wijk, van de stad, van het land, van de wereld?”
En dan is dit vers eigenlijk een erg goed antwoord. Ja, we geloven in “vrede op aarde”, de vrede, de “shalom” van God. Maar we geloven er alleen in door dit tweede gedeelte van het vers: “in de mensen een welbehagen.”
Want het betekent dat het Gods wil, Gods verlangen, Gods voldoening en Gods bestemming voor ons allen is. Menselijk gezien is het onmogelijk om aan verandering te denken in een wijk als die van ons. Menselijk gezien is het onmogelijk te denken aan herstel in de vernietigde levens waar we mee werken. Menselijk gezien is het onmogelijk te kijken naar de situatie van de drugshandel en te geloven dat het zal veranderen. Terwijl ik dit zit te schrijven komt Kelly binnen en verteld me een verschrikkelijk verhaal over een familie waar ze op visite is geweest. En ze zegt: “Het enige dat me overeind houd gedurende dit soort visites, is te weten dat God Heerst boven alles...”
Ja, menselijk gezien is het onmogelijk ja, maar we bekijken het niet menselijk, we denken niet menselijk en we geloven niet menselijk in de verandering van deze wijk, van de realiteit. We geloven erin omdat de engelen zongen dat het Zijn wil is, dat het Zijn verlangen is! Hij doet het werk! Hij verandert levens, families, straten, wijken, steden, ja zelfs landen. Het is om Hem, door Hem en voor Hem! En wat kunnen we dan anders dan weer uit te juichen: “Ere zij God!” ?
Dit schrijvend begrijp ik een beetje beter waarom, zo vaak in het nieuwe testament, de schrijver in eens uitbreekt in een loflied voor de Heer (bijv. Rm. 11:33-36; Ef. 1:3-13; Fl. 2:6-11;Kol. 1:13-20). Omdat hij zich dan ineens weer beseft hoe groot en machtig, hoe wijs en krachtig, hoe liefdevol en waarachtig God is. En dan kunnen we gewoon niet anders dan met de engelen meezingen, want dit alles is behaald door het kleine Kindje, geboren in de kribbe, aan het kruis van Golgotha. Het “Ere zij God” is eigenlijk een zichzelf herhalend lied. Het begint met God de eer geven boven alles, daardoor willen we werken aan de “vrede op aarde”, maar dat is onmogelijk voor ons zelf en alleen door Hem kunnen we wat betekenen in de wereld. En als we dat eenmaal doorhebben breken we uit in lofgezang: “Ere zij God, voor alles, in alles, door alles, want Hij brengt vrede (shalom) op aarde, het is Zijn wil!”
Wat een wonder om bij stil te staan gedurende deze dagen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten