Transculturele ervaring in het zuiden van Brazilie

Gisteren had ik een interessante ervaring. Ik was het boek “Pollution and the death of man” van Francis Schaeffer aan het lezen. Het is een erg goed boek, dat gaat over de noodzaak om, als christenen, te werken voor de bescherming em het behoud van de natuur. Zijn argument is dat God de schepper van alles is, en dat alles voor Hem belangrijk is. Dus, als ik zeg dat ik Hem liefheb, dan moet ik, uit liefde voor Hem, me inzetten om vor zijn schepping te zorgen zoals dat in het begin bedoeld was (Gen. 1:28-31), en er zo ook van genieten. De zonsondergang, de zang van een vogel, een bloem in het veld, de vruchten aan een boom zijn Zijn schlepping, en hebben daarom

ontzettend veel waarde.

Toen kwam ineens Valter’s broer (Valter is getrouwd met Adriely, Kelly’s zus, en momenteel verblijven we bij hen) binnen met een paar plastic tasjes met vruchten. Hij was naar een dorp ergens in het binnenland geweest en was er vruchten tegengekomen die hij nog nooit eerder gezien had, en dus had hij een paar kilo meegebracht om aan iedereen te laten zijn.

Ze heten “Lichía”. Volgens Kelly hadden we ze in Amsterdam ook bij een fruitstalletje gezien, maar ik kon het me niet herrineren. En zo hebben we deze vruchten uitgeprobeert. Ze zien er een beetje uit als aardbeien, en hebben (vandaar) volgens Valter’s broer ook de bijnaam “Japanse aardbeien”. Het rode er om heen is echter een soort schil, die er af moet halen, daarna komt ere en roze vel, dat er ook afgepeutert moet worden voor dat je het eetbare gedeelte van de vrucht tegen kom.

Het is een lekkere vrucht, de smaak heft iets van groene druiven, en er zit een flinke pit in. Maar wat voor mij zo leuk was aan deze ervaring was dat ik net over de waarde en het belang van de natuur aan het lezen was toen de vrucht ineens verscheen. En daarom had ik een heel andere motivatie in het uitproberen. Het was werkelijk iets nieuws leren kennen in Gods schepping, en daar God dan voor te prijzen.

Er is zoveel in Gods schepping dat we niet kennen, zo veel waar we soms zelfs nog nooit van gehoord hebben. Laten we allen samen werken aan het behoud en herstel van Gods schepping, zodat we de ervaring van iets nieuws uitproberen nog vaak mogen hebben, en ons zo kunnen verwonderen in wie God is!